In het album zijn het slechts twee foto’s maar in mijn hoofd heb ik een reeks van snel opeenvolgende beelden. De oudste is nog een baby, een ukje van zo’n vier maanden. Ze zit op de schoot van haar Vake, onzeker rechtop. Een stoffen boekje van Kikker van Max Velthuys ligt op hun schoot. Een boekje van vier pagina’s met eenvoudige, duidelijke tekeningen in felle kleuren: Kikker in zijn typische korte broek met witte en rode strepen wijst naar de lucht, ligt in het gras, speelt in het water. Vake wijst haar plaatjes aan en vertelt er wat bij. Wat dat korte vertelmoment met haar doet! Ze kijkt letterlijk haar ogen uit, volgt heel intens hoe de pagina wordt omgedraaid (nog een Kikker?!), wijst met haar mollige vingertje iets aan, haar vingertjes en teentjes friemelen van blijdschap. Ja, ze is merkbaar in haar schik!

Kikker van Max Velthuys was in hun prille kindertijd een echte favoriet.

Met of zonder boekje – hebben we niet allemaal intuïtief liedjes gezongen, kriebelspelletjes gespeeld, versjes en rijmpjes opgezegd tijdens het verschonen, bij het naar bed brengen, om te troosten, of gewoon zomaar, zonder reden? Hebben we niet allemaal onze baby’s en peuters geknuffeld met taal*? En vonden zij dat niet allemaal geweldig?

Ongetwijfeld wel! En ook het boek kan al vanaf de allereerste weken een mooie rol spelen. Voorlezen aan baby’s en peuters en samen het boek verkennen is heerlijk. Maar vaker zijn ze gewoon “bezig met boekjes”, in de meest letterlijke zin: sabbelen, gooien (en dan huilen omdat het weg is), frunniken en friemelen, slaan, spetteren in bad, ritselen en knisperen, bijten, open – en dichtdoen. (De knisperboekjes, badboekjes en stoffen en kartonnen boekjes kunnen best tegen een stootje, hoor.) Het boek wordt zo een trouwe metgezel in hun snelle motorische, emotionele en cognitieve ontwikkeling. Tot het verhaal op zich een betekenis krijgt en een ontdekkingsreis door de wereld wordt.

Voorlezen aan jonge kinderen heeft een gunstige invloed op hun ontwikkeling – dat is uitvoerig bewezen. Mooi meegenomen natuurlijk. Maar dat is voor mij niet het belangrijkste. Het gaat mij om de beleving, om het samenzijn, om de herinnering aan die vele mooie momenten met Nijntje, Dikke Dik, Muis (Maisy) en Kikker. (De kinderen denken met veel tederheid aan hen terug.) En om die heerlijk friemelende teentjes natuurlijk.

Dikkie Dik en Muis: stuk gelezen in die eerste jaren.

(In het kader van Boekstart, een voorleesproject van Iedereen Leest gericht op baby’s en peuters. Meer informatie over Boekstart, Boekstartgemeentes, boekentips en het boekenpakket via Kind en Gezin op www.boekstart.be)

Met dank aan Narrata, Centrum voor bevordering van voorlezen en vertellen, voor de vorming “Interactief voorlezen aan baby’s en peuters” – nou ja “het bezig zijn met boekjes” zoals ze het zelf herformuleerden.

* Naar de mooie titel van een artikel in de Gezinsbondskrant (11/18) over voorlezen aan jonge kinderen.