Terwijl wij ons op onszelf terugplooien ontwaakt de natuur om ons heen. De lente glimlacht naar ons. Zoals elk jaar. De knoppen breken, sierlijke narcissen lokken ons uitnodigend, Japanse kerselaars bloeien uitbundig. Dieren maken zich klaar om te versieren en te verleiden. Het is een van die vele natuurwonderen dat zij elkaar ondanks grote afstanden toch telkens weten te vinden. Het gedicht van Kees Spiering over een ‘primitief’ telefoonspelletje lijkt me passend bij deze periode van opwindende kriebels. Fijne lente!

@Judith B.D.

Anoniem

‘s Middags gaat de telefoon,

‘s avonds nog een keer.

Anderhalve rinkel,

dan de stilte weer.

Iemand reikt tot in het huis

maar wil met niemand spreken.

Is het om mij te laten weten

dat er ergens iemand van mij houdt?

Ik bel alle meisjes

die misschien wel van mij houden.

Na anderhalve beltoon breek ik af

ten teken dat de boodschap is begrepen.

(Kees Spiering, uit: Dag rots)