Anna Woltz komt regelmatig met ons mee uit de bibliotheek. Bij elk bezoek vertelt de Nederlandse verhalen waaraan mijn oudste zich kan laven.

“Aangespoeld“, “Mijn bijzonder rare week met Tess“, “Meisje nummer 18“, “Gips“, “Ik kan nog steeds niet vliegen“, “Alaska“, “Zondag, maandag, sterrendag“… Ja, de 36 – jarige Woltz heeft al een indrukwekkend oeuvre bijeen geschreven.

Recensenten zijn doorgaans lovend over haar werk; het wordt als helder, vlot, spannend en tegelijkertijd ontspannend omschreven.
Ook kinderen zijn dol op haar verhalen. De voorbije acht jaar won ze maar liefst vier maal de Eerste Prijs van de lezersjury van de Vlaamse Kinder –en Jeugdjury (KJV), die uitsluitend uit kinderen bestaat.

Wanneer mijn oudste Woltz’ boeken leest, zie ik haar met “boekenogen” lezen. “Boekenogen” zijn ogen die lichtjes opengesperd blijven, nauwelijks lijken te knipperen, die woord na woord, bladzijde na bladzijde verslinden tot het allerlaatste woord is opgezogen. Alsof er een dwingend bevel van het boek uit gaat dat luidt: LEES.MIJ.NU!

Wat ons betreft is het duidelijk: onze zomer is voor jou, Anna!